top of page

a t r o f i e*

wat we werkelijk willen

overhouden uit het verleden

is enigszins beperkt

zo denkt de uitgebluste actrice

die op straat stukken van haar aura verkoopt


ooit was er een tijd

waarin ze niets liever wilde dan baden

in zijn meesterschap

het enige wat haar nu nog rest

is het in kaart brengen van haar slijtage


dit doet ze elke ochtend

elke dag een beetje trager

met dank aan de verkalkte aders

van sigaretten die ze gedwongen rookte

dat paste bij het beeld dat hij van haar had


op de keukentafel liggen broodkorsten

en verlangens te bederven

maar de geur deert haar niet

de stank van peroxide blond

wint altijd


in een wonde zit geen standpunt

schrijft ze op de spiegel

met de rode lipstick die ze van hem kreeg

hij verweet haar een hyperbool te zijn

en plooide vervolgens haar benen in een misverstand


in een wonde zit geen standpunt

het spiegelbeeld achter de letters is leeg

ze had vele namen



*a t r o f i e werd reeds gepubliceerd in Deus Ex machina nr167

0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

c o r r o s i e

We bouwen steden aan rivieren maar als het water stijgt en in onze kelders stroomt, verleggen we vervolgens haar loop. Op de gedregde...

Comments


bottom of page